“Dadadadadada, hy sê dada! Liefie kom hoor Aiden sê Dada!”
Manne, kyk as jy nou ’n vrou baie ontsteld wil sien, dan bewys jy nou vir haar dat jou eerste kind se eerste woorde nie mamma is nie maar dada. Maar eers sal jy haar so ver moet kry om jou te glo. Ek hou vol dat Aiden reeds sy eerste woord gesê het… dada.
My vrou beweer dat hy net geluide maak wat soos dada klink. Maar tegnies is woorde mos in elk geval net geluide wat betekenis het. Ek het so ‘n week gelede agtergekom dat hy begin dada sê. Net nadat ek hom gebad het en besig was om hom aan te trek, bars hy net uit daarmee. Ek val amper agteroor en skree vir my vrou om te kom hoor. Die arme kind het seker gedink hy het nou iets vreesliks gesê. Met die gevolg dat hy dit nie weer wou sê toe my vrou by was nie. Ek probeer my bes om hom aan die praat te kry, maar hy staar my net aan met sy blou ogies en bars uit van die lag.
“Ja, ja liefie ek dink jy jok vir my,” sê my vrou en loop weg.
“Dadadadada begin hy weer, ek roep nie eers my vrou nie, want ek weet wat gaan gebeur. ’n Paar dae later kuier ons by my ma hulle, terwyl hy op die grond sit en speel, hoor ek hom weer.
“Dadadada, onmiddellik kyk ek om my en vra vir almal of hulle dit gehoor het. Hy het gesê dada, gelukkig het my skoonsussie en my ma dit gehoor. Ja hulle almal stem saam met my dat hy dada sê. Maar my vrou glo dit nie.
“Nee man hy maak net geluide,” lag sy vir my, want teen die tyd is ek heel opgewonde.
Soos oudergewoonte stem my pa saam met haar, nou begin almal saggies giggel vir my opgewondenheid. Elke keer as Aiden nou opgewonde raak, hoor ek hom, dadadada. Niemand kan my oortuig dat hy nie sê dada nie.
Hy sê dit nie net nie, hy weet wat dit beteken.
Alhoewel my vrou nie wil hê ek moet dit in sy bababoekie skryf nie, dink ek diep binne in haar stem sy saam met my. Sy wil dit net nie hardop sê nie.
