Hester Muller en haar verloofde, Gerhard Vermeulen (48) van Vanderbijlpark sal Goeie Vrydag 2022 altyd onthou as ‘n traumatiese dag: ‘n Dag waarop hulle met die slegste maar ook met die beste in die mensdom te doen gekry het.
Die dag het goed vir die paartjie begin met ‘n kuiertjie by vriende op ‘n plaas naby Vaaloewer. Toe Gerhard, ‘n takbestuurder by ‘n groot konstruksie-beplanningmaatskappy, kort voor 19:00 saam met hul geliefde Pekingese hondjie, Miley, in sy bakkie huis toe ry, het Hester besluit om nog ‘n rukkie te kuier. Sy is omstreeks 20:30 met haar eie motor huis toe, maar daar was geen teken van Gerhard by hul huis in SW5 nie.
“Ek was dadelik bekommerd omdat hy lank voor my gery het. Ek het begin rondbel maar niemand het hom weer gesien nie,” sê Hester. Min het sy geweet dat Gerhard omstreeks 19:00 naby Vaaloewer in ‘n ongeluk betrokke was. Sy bakkie het in die reën omgeslaan en hy was onder die voertuig vasgepen. Omdat die bakkie in die bosse langs die pad gelê het en nie maklik in die reën van die pad af sigbaar was nie, is Hester en ander motoriste daar verby sonder om dit te besef.
“Omstreeks 01:00 Saterdagoggend het my deurklokkie gelui en ‘n man van ER24 het my kom sê dat Gerhard in ‘n ongeluk was en per ambulans na Mediclinic Emfuleni geneem word. Ek is histeries hospitaal toe, waar die ambulans toe ook net met Gerhard gestop het. Hy is direk vir skanderings en x-strale geneem, en ek kon hom nie dadelik sien nie.
“Ek het die man van ER24 gevra waar Miley is, maar hy het gesê daar was nie ‘n hondjie op die toneel nie.
“Ek het my pa-hulle, wat op Vaaloewer bly, gebel en gevra om te gaan kyk of hulle Miley kon vind. Omdat ek nie dadelik vir Gerhard kon sien nie, het ek en een van ons vriende besluit om ook uit te ry na die ongelukstoneel want as sy my stem hoor, sou sy dalk uitkom. Ons het in die veld geroep en geskree… maar niks.”
Gerhard is in die tussentyd met ‘n gebreekte sleutelbeen en gebreekte ribbes wat deur sy longe gesteek het, in die hospitaal se waakeenheid opgeneem.
“Toe dit lig word het ek en my ma weer teruggegaan na die ongelukstoneel, maar daar was steeds geen teken van ons hondjie nie,” sê Hester. “My ma het Miley se foto op hul Vaaloewergroep gesit, en om-en-by 09:00 het iemand ‘n foto gestuur van ‘n hondjie wat 2km van die ongelukstoneel af langs die pad gevind is. Al was sy nat, kon ek sien dit was Miley.”
Dit was ‘n blye weersiens toe Hester en haar hondekind herenig is. “Miley was bitter bly. Sy het ‘n gewoonte om op die agterpootjies te staan en met haar voorpootjies ‘handjies te klap’. Toe sy dit doen het ek geweet sy is oukei,” sê Hester.
Lees hier die berig verder op die webwerf van die Herald se susterskoerant Vaalweekblad:
Trane én troos op Goeie Vrydag | Vaalweekblad
